Column: 'Een rugtasvrije schoolreis'

Tubbergen, 4 oktober 2016

'Een rugtasvrije schoolreis'

Ein-de-lijk was het dan zover: de schoolreisjes! Een jaarlijks terugkerend fenomeen onder basisschoolleerlingen. Een traditie die enkele dagen ervoor al begint met het uitzoeken van een zak met snoepjes.

Nostalgie
Op de dag zelf met een gevulde rugtas de bus in en zwaaien naar alle papa's, mama's, opa’s en oma's. Nog voordat ze de straat uit zijn, komen de eerste zakken snoep, koekjes of brood al tevoorschijn. Nostalgie alom, nietwaar?

Gelijkheid
Zo gebeurt het dit jaar niet. Bij ons besloot de schoolreiscommissie samen met de OR en de directie om rugtasvrije schoolreisjes te doen. De reden: men ziet dat wanneer kinderen zelf een rugtas met eten/drinken meenemen er verschillen ontstaan, wat verdrietige kinderen oplevert.

Be-lache-lijk
Dus….. mijn oudste twee dochters vonden dit be-lache-lijk! Ze hadden nog nooit verdrietige kinderen gezien om zoiets en er wordt altijd volop met elkaar gedeeld. Aldus de ervaringsdeskundigen. Maar goed, in plaats van een rugtas vol lekkere broodjes, snoep en drinken kregen ze eten en drinken van de organisatie (eigen bijdrage € 2,- per kind).

All-inclusive
Daarvoor kregen ze dan onbeperkt ranja, ’s ochtends een koek, tussen de middag patat en ’s middags nog een versnapering. Soort 'all-inclusive' zeg maar. Middelste dochter kwam terug van haar schoolreis en één van de eerste dingen die ze zei: "Ze zeiden dat we een koek kregen, maar dat kregen we helemaal NIET! We kregen een appel." Verder had ze overigens een mooie schoolreis gehad, met een patatje met kroket én een ijsje. Oh, en nóg een appel voor de terugreis :-).

Zelf ervaren
Zelf mocht ik dit jaar met onze jongste, onervaren, dochter mee. Ook zonder rugtas, maar zij weet niet beter. Zelf nam ik wel een rugtas mee. Daarin uiteraard geen snoep, wel water, een bak druiven, zonnebrandcrème, snoetenpoetsers, pleisters, etc. Ik ga graag goed voorbereid op schoolreis…

Wij kregen wél een stroopwafel en drinken ’s ochtends en om 12 uur patat. Althans, dat was aangegeven. De planning liep iets anders. Om 13.30 uur was er patat voor alle groepen (vijf in totaal en zo'n 150 personen) in één keer. Kwam die bak met druiven even goed van pas om de eerste honger te stillen! Aangevuld met een spekje van de juffen. Om 13.30 uur was het topdrukte voor de patat uiteraard. De twee juffen konden het haast niet aan wat betreft het ranja tappen. Wat wil je ook als er ineens 150 man gaat eten/drinken en het 26 graden is!

Het bakje patat met mayonaise (geen kroket of frikandel) ging er in als koek. De late lunch zorgde ervoor dat het, voordat we er erg in hadden, tijd was om naar de bussen te gaan. De versnapering van de middag bestond uit een snoepje dat de kinderen in de bus kregen. Het traditionele ijsje was blijkbaar nu uit het aanbod geschrapt.

Heimwee
Met twee 'rugtasvrije' schoolreisjes achter de rug en nog één te gaan, kan ik aangeven dat ik heimwee heb naar 'vroeger'. Heimwee naar een gevulde tas met broodjes, drinken en lekkers. De magie van het schoolreisje zit toch ook wel een beetje in die rugtas verstopt.

Gelijkheid
De reden om alle kinderen gelijk te stellen, zodat geen enkel kind buitengesloten is, vind ik een heel mooi streven, maar niet overeenkomen met de realiteit. Er zijn nu eenmaal verschillen. Leer kinderen om met die verschillen om te gaan. Door ze te laten delen, elkaar te helpen, etc. Een kind dat niet in attracties durft, dwingen we ook niet om te gaan omdat de rest van het groepje dat wél wil. Het is geven en nemen tijdens een schoolreis en eigenlijk overal waar mensen samenwerken.

Haribo
Ik kan me wél vinden in het beperken van de hoeveelheid eten/ drinken die kinderen meenemen. Soms toveren kinderen een complete Haribo-winkel uit die rugtas. Dat hoeft nou ook weer niet. Maar helemaal niets meenemen, vind ik een ander uiterste.

Oooh jij wel?!
En wanneer middelste dochter geen koek krijgt, maar wel ijs en een kroket bij de patat en de jongste dochter wel een koek, geen ijs en geen kroket/frikandel, hoe 'gelijk' is dat?

Met speciale dank aan Gaby Drees!


Gaby Drees (1978) is moeder van drie geweldige meiden, vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Zij is werkzaam als communicatiedeskundige bij Wijkracht. Naast haar gezin en haar werk vindt zij het leuk om te bloggen. Op die manier geeft zij lezers een kijkje in haar 'keuken'. Haar blogs gaan veelal over het leven als werkende moeder, haar vakgebied communicatie, opvoeden in algemene zin en ach… alles wat nog meer in haar opkomt.