Column: Schoolreisjes 'opletten, als dat wordt gevraagd!’

Amsterdam, 4 februari 2020


Schoolreisjes. 'Net als in de klas: opletten, als dat wordt gevraagd!’


Aan het einde van het schooljaar, soms ook aan het begin, organiseren veel basisscholen een schoolreisje. De bestemmingen kunnen nogal variëren naar gelang de beschikbare budgetten, maar het bezoeken van een grote speeltuin staat wel in de top tien van geliefde locaties.

Vaak gaan niet alleen de leraren mee om toezicht te houden, maar bieden ook ouders extra ondersteuning en begeleiding. Die ouders hebben echter een minder vergaande verantwoordelijkheid dan de leraren. De leraren dienen toezicht te houden en te voorkomen dat leerlingen zoek raken of iets overkomt. Daarbij zullen ze erop voorbereid moeten zijn dat de kinderen, zeker wanneer ze ‘worden losgelaten’ in de speeltuin, onbesuisd en ongeremd kunnen zijn, waarbij ze zelf de gevaren van hun gedrag niet overzien. Daarvoor zijn het immers ook kinderen. Gelukkig verlopen dergelijke dagen veelal vol plezier en ontspanning, zowel voor de kinderen als voor de begeleiders.

Maar een enkele keer gaat het helaas mis. Zo werd ik nog niet zo lang geleden benaderd door de ouders van een kind dat bij zo’n uitstapje behoorlijk polsletsel had opgelopen. Volgens de ouders omdat de begeleiding onvoldoende had opgelet en niet genoeg had gedaan om de valpartij, waarbij hun kind betrokken was geweest, te voorkomen. Tijdens het schoolreisje had hun zoon van acht op enig moment bij het spelen in een speeltuin, geprobeerd staand in plaats van zittend op een wip te wippen. Hij was gevallen, waarbij hij zijn pols nogal lelijk had gebroken. In een eerste reactie op het voorval liet de schoolleiding weten dat dit nou eenmaal ‘kon gebeuren’ bij spelende kinderen. Met andere woorden het was gewoon domme pech. Uit getuigenverklaringen bleek echter dat een ouder en leraar die toezicht hadden moeten houden op het groepje kinderen waarbij de jongen hoorde, op het moment van de val niet eens in de buurt waren. Van toezicht houden of enig ingrijpen was dan ook geen sprake geweest. Hadden de ouder en leraar hun taken juist uitgevoerd, dan had het ongeluk eenvoudig voorkomen kunnen worden. Om die reden werd de school aansprakelijk gehouden voor het letsel van het kind en werd dit uiteindelijk ook, zij het niet van harte, erkend. Voorkomen was hier toch echter beter geweest dan genezen. Net als in de klas: opletten, als dat wordt gevraagd!

Raoul van Dort


Raoul van Dort is sinds 1990 werkzaam in de letselschadepraktijk en heeft in 2003 zijn eigen praktijk Van Dort Letselschade opgericht. Hiermee staat hij slachtoffers van letselschade bij of de nabestaanden bij overlijdensschade. Hij heeft over zijn vakgebied vele publicaties geschreven, zowel van wetenschappelijke als andere aard, waaronder het boek Letsel Verhalen. Tevens heeft hij een online kennisbank gerealiseerd onder de naam Letsel.nl.

 

Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van aanbiedingen, speciale acties en schoolreisnieuws!