Column Irene Moors (Telekids): 'Een schoolreisje vol avontuur'

Hilversum, 17 september 1993


'Een schoolreisje vol avontuur', een column van Irene Moors


Het schooljaar is nog maar net begonnen en er wordt alweer nagedacht waar dit jaar de schoolreisjes naar toe moeten gaan. Ik zie zo’n lerarenvergadering al voor me. De Efteling, Hellendoorn, Artis… Doe maar, lekker makkelijk en altijd leuk! Zo volgende onderwerp…

Natuurlijk is dit wat onaardig, verondersteld maar aangezien leraren en schoolhoofden het al druk genoeg hebben met andere belangrijke schoolzaken wordt vaak een makkelijke weg gekozen. Maar of dit nou de leukste uitstapjes zijn…?

Ook ik heb ooit diverse schoolreisjes meegemaakt. Eens kijken, waar ben ik geweest. De Flevohof (het huidige Walibi Holland), De Efteling, Linnaeushof, diverse musea, poppentheaters etc. Enig. Maar als je mij nou vraagt wat ik het allerleukst vond waren dat de uitstapjes vlak bij huis. Een fietstocht rond de ringvaart waarbij we de opdracht kregen om zoveel mogelijk vogelsoorten te zoeken en te herkennen. Spoorzoeken in het bos waarbij leerkrachten verkleed als heks of wolf je de verkeerde kant probeerden op te sturen.

Het absolute toppunt en toch wat verder van huis was een trip naar Texel. Tjonge jonge, wat was dat spannend. Op de eerste plaats gingen we daar op de fiets naartoe vanuit Haarlem. Toen die overtocht. We logeerden op een soort boerderij. De baas van de boerderij – Boer Kikkert – kon prachtig vertellen. Hij wist het ook zo te brengen dat wij dachten dat het allemaal echt gebeurd was. Het was een verhaal over een strandjutter. Als een schip in de buurt van Texel was vergaan verscheen deze strandjutter op het strand. Het kwam er op neer dat hij vooral interesse had in de sieraden van de verongelukte bemanning. Als deze aanspoelden stal deze strandjutter vooral de ringen. Dat ging nogal moeilijk aangezien deze slachtoffers al enige tijd in het zeewater hadden gelegen en daardoor hun vingers wat dik waren geworden. De strandjutter loste dat op door deze ringen met vinger en al mee te nemen.

Wat een luguber verhaal hè? Maar wat dit verhaal nog veel griezeliger maakte was het feit dat de man ons deed geloven dat de geest van deze strandjutter af en toe nog op het eiland werd gesignaleerd.

Spannende tochten door de duinen volgden daarop. En nadat we iets opgestoken hadden over duinvorming verscheen daar op een duintop in de verte ineens een vreemde verschijning…de geest van de strandjutter…?!.. of misschien toch die leraar die niet meer bij de groep was. Ik hield het bij het eerste gezien en fantaseerde er met mijn klasgenootjes op los. Ik was dol op griezelen. Dit soort uitstapjes weet ik nog als de dag van gisteren. De uitstapjes naar reguliere pretparken en dierentuinen zou ik niet meer kunnen navertellen. Niet dat het niet leuk was, INTEGENDEEL, het waren ongetwijfeld geweldige dagen. Maar af en toe de koppen bij elkaar steken om een gekke middag te organiseren of op locatie in de buurt kan natuurlijk altijd.

1993 09 telekids irene carloIrene Moors,
televisiepresentator van kinderprogramma Telekids (1989-1999)

(Deze column is gepubliceerd in het Nationaal Schoolreis Magazine, najaar 1993)

 

Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van aanbiedingen, speciale acties en schoolreisnieuws!